1 Eylül 2008 Pazartesi

umut işkenceyi uzatır

umut işkenceyi uzatır

nietzsche


umutlanmaktan mı bıktım yoksa.. ya da tahammül sınırlarım mı gitgide daralmakta.. eski bir tanrıçanın tek bir duama cevap vermeyişi ne kadar da günahkar kıldı beni.. bu gece değil diyordu.. bu gece zamanı değil.. oysa zamanı belirlemeyi ona mı bırakmıştım ki ben.. peh.. tahammül edemeyiorum artık karşımda ki sonsuzluğu tatmış bir ruh bile osla.. gözümü kan bürümüş belli.. bu bahar ayrı bir kırmızı açıyo erguvanlar şehrimde sanki.. nedendir bilmem.. bilemediklerim bildiklerimi hazmetmemi engelliyo.. kısacası.. nafile namaz gibi artık sanırım döktüğüm her göz yaşı.. bana yalan söylemen değil.. sana inanmamam yaralıyo beni.. adamın dediği gibi..

Hiç yorum yok: